Forfaiting to instrument finansowania handlu, polegający na dyskontowaniu lub redyskontowaniu wierzytelności, powstałych z tytułu transakcji handlowych. Wykorzystywany jest w przypadku handlu na rynkach międzynarodowych. Najczęściej dotyczy średnio- i długoterminowych transakcji finansowych. Usługę forfaitingu świadczą banki oraz niezależne instytucje finansowe.
Stronami umowy forfaitingowej są:
- forfetysta, czyli zbywca wierzytelności,
- forfaiter, czyli podmiot, który nabywa daną wierzytelność pieniężną.
Co ważne, nie ma ograniczeń co do formy prawnej zarówno forfetysty, jak i forfaitera.
W przypadku forfaitingu możemy wyróżnić następujące rodzaje tej usługi:
- forfaiting właściwy – ryzyko płatności przechodzi na nabywcę wierzytelności,
- forfaiting niewłaściwy – nabywca przenosi część kosztów związanych z transakcją na sprzedającego,
- forfaiting pośredni – wierzytelności kupowane są przez nabywcę nie bezpośrednio od eksportera, ale od innej instytucji forfaitingowej,
- forfaiting tajny – importer nie jest informowany o zawarciu umowy forfaitigowej pomiędzy eksporterem a instytucją forfaitingową,
- forfaiting poszerzony – nabywca wierzytelności świadczy dodatkowe usługi na rzecz eksportera.